Bieszczady

[wjesna 1,037]

,,To właśnie są  moje Bieszczady .." lubię KSU nie tylko za tę piosenkę ale ta jest szczególną. Z nią w głowie pojechałam szukać własnych Bieszczad. 

To zupełnie  inna wyprawa.  Co wieczór przeglądam przewodniki, planuje trasy,zapamiętuje miejsca które mam nue przegapić.  

Pierwszy dzień  to Komancza, gdzie koniecznie chcę  zobaczyć  murale Andrejkowa. Wcześniej jednak jest pierwsza cerkiew prawosławna.  Wchodzimy przez bramę  nad głową wiszą dzwony, to jednocześnie  brama i dzwonnica.  Cerkiew zamknięta nie ma sxybki przez którą  można podglądnąć  środek. Podobno jest tu ikonostat z dziewiętnastego wieku.  Nie zobaczę. Obchodzimy stary cmentarz  łemkowski próbójąc odczytać napisy i jedziemy dalej, do następnej cerkwi którą też jest zamkniętą. Za to są murale, dwa na wiadukcie,  jeden obok na stodole  a czwartego musimy trochę poszukać. Ale znajdujemy i ten. Są częścią ,,Cichego  Memoriału"

Następny przystanek to parking- darmowy - przy rezerwacie Sine Wiry- wejście bezpłatne. Przy drodze  relikt przeszłości,  przystanek  pks.Idziemy wzdłuż rzeki,  szeroką drogą, mijamy kilka osób wracających. Po drodze tablice informacyjne, korzystam  z nich, by wiedzieć  na co patrzeć. Schodzimy w dół, do rzeki by odnaleźć Łosia z Zawoju, czyli drzewo w kształcie  łosia. Wracamy na dróżkę by dojść do celu- nieistniejącej  wsi Zawój. Znowu korzystam z tablic informacyjnych,  są na niej nazwiska osób, które tu mieszkały. Schodzimy do rzeki, ścieżka prowadzi przez wysokie kwiaty,  zapomniałam ich nazwy, latem musi tu być pięknie. Teraz uważam, żeby coś z nich nie wypełzło Gdzieś nad rzeka był.dawno młyn, ale nie znajduje  po nim śladu.  Wchodzimy z powrotem na górę a potem na jeszcze jedną   by stanąć w miejscu gdzie kiedyś była cerkiew. Miejsce robi na mnie  ogromne wrażenie. Stare drzewa, resztki nagrobków, drzwi- choć  teraźniejsze- ukazują wejście do cerkwi. Nad głowami słyszymy  żurawie, potem dostrzegamy ich   trzy klucze. Schodzimy, robi się szaro,  przed oczami przelatuje  nam sowa. Wracamy na parking,  nie ma juz na nim nikogo. Cicho i pusto. Dzień się kończy 

 

 

[wjesna 1,037]

Drugi dzień wita nas deszczem. Odkładam zaplanowana na dziś wycieczkę i wybieram te, która miała być w ostatnim  dniu, czyli cerkiew  w Łopience,  zagroda żubrów  I torfowiska  w Tarnawie.  Ubiersmy kurtki na deszcz i z tego samego parkingu co wczoraj  idziemy w stronę cerkwi. Idziemy leśną ścieżka, sporo w niej drewnianych mostków. Ścieżka co jakiś  czas przeplata się z drogą, która można dojechać do cerkw samochodowem, i znowu wchodzi w las. Docieramy na miejsce. Wokół cerkwi kilka osób. Cerkwia jest otwarta,  wchodzi się bocznym wejściem.  W środku ktoś  jest, potem zostajemy sami. 

Zagroda żubrów  to dla mnie ciekawostka. Parking i wejście  bezpłatne,  Żubry są. Nie ma tu za wiele do zwiedzania a deszcz pada, więc jedziemy na torfowiska. Droga się zmienia,  jest ostrzeżenie  co do jej stanu.  Trochę mnie martwi bo właśnie ta drogą  pojedziemy na nasza główną  wyprawę. Póki co pokonujemy dziury i dojeżdżamy  do torfowiska .Pierwsze mniejsze nie robi na mnie wrażenie,  za to drugie  juz tak. Ścieżka zbudowana z drewnianych kładek miejscami odmawiam posłuszeństwa,  wzmocniona metalowa siatką jest trochę sliska. Ktoś  sie bardzo napracował  nad nią. Las brzozowy,  jasny, zielony, no cos w sobie ma, co przyciąga  wzrok.  

Na ten dzień tyle. W następny idziemy na Tarnicę i przez Halicz i Rozsypaniec schodzimy do Wołosatego.  Ludzi trochę jest  ale w przeważającej ilości wchodza tylko na Tarnicę i wracają  ta samą drogą.Po drodze się  mylę i idę w stronę  Bukowego  Berdo. Pewno dlatego,  że wcześniej chciałam obrać tamtą  drogę, z Mucznego  przez Bukowe Berdo na Tarnicę i cos mi w głowie z tego  pomysłu zostało. Zawracamy,  choć z żalem bo widzę co mnie ominie o tam pogoda  jest lepsza.

Idziemy błotnistymi szlakami, mgła i wiatr,  u góry niewiele widać. Wiatr jest coraz bardziej dokuczliwy schodzimy do Przełęczy Bukowskiej i idziemy w stronę  Wolosatego.Po drodze znowu miejsce po cerkwi  z cmentarzem które zatrzymuje nas na dłuższą  chwilę. Ale przecież nam się nigdzie nie spieszy.

 

[barbie609 1,268]

@wjesnasuper wycieczki ,takie właśnie kompletne wejście w góry.

[Zośka 2,438]

@wjesna piękne te Twoje wycieczki. Gdzieś w tamtych okolicach mieszkał brat mojego ukochanego dziadka. Smutna i trudna jest jego historia.....zdrada, kolaboracja, śmierć nie wiadomo gdzie i kiedy...Nigdy nie chciałam jej poznać bo wydawało mi się to nielojalne wobec reszty rodziny, tej która uczyła dzieci na tajnych kompletach i ukrywała partyzantów. Ale przecież błędy innych czemuś służą, można z nich wyciągać wnioski a historia nawet najtrudniejsza warta jest poznania. Dziękuję że pokazałaś miejsca które warto zobaczyć i poznać ich historię?. Może ja też otworzę jakiś stary album ze zdjęciami a potem pojadę.....

Edited September 27, 2021 by Zośka

[wjesna 1,037]

16 godzin temu, Zośka napisał:

@wjesna piękne te Twoje wycieczki. Gdzieś w tamtych okolicach mieszkał brat mojego ukochanego dziadka. Smutna i trudna jest jego historia.....zdrada, kolaboracja, śmierć nie wiadomo gdzie i kiedy...Nigdy nie chciałam jej poznać bo wydawało mi się to nielojalne wobec reszty rodziny, tej która uczyła dzieci na tajnych kompletach i ukrywała partyzantów. Ale przecież błędy innych czemuś służą, można z nich wyciągać wnioski a historia nawet najtrudniejsza warta jest poznania. Dziękuję że pokazałaś miejsca które warto zobaczyć i poznać ich historię?. Może ja też otworzę jakiś stary album ze zdjęciami a potem pojadę.....

Ładnie napisane, Zosiu. 

Trudno oceniać innych, ich zachowanie  w czasach w jakim przyszło im żyć, samemu zyjąc w zupełnie innej rzeczywistości.  Solzenicyn o tym napisał bardzo dosadnie  nazywając ,, czczą gadaniną sytych frajerów ". Historię  warto poznać, masz rację,   że nawet najtrudniejsza  warta jest poznania. Kiedy nadejdzie na to odpowiedni czas ...

 

[wjesna 1,037]

I nadszedł ten dzień  gdy wybraliśmy się do źródeł Sanu.  Najważniejsza  wycieczka całego  wyjazdu.  

Jedziemy do Bukowca okropna drogą,  gdy kończy się podziurawiony asfalt zaczynają  się szutrowe wyboje. Wystające kamienie,  wybrzuszenia- niektóre większe zaznaczone są farbą-  wszystko to, co czyni przejazd  trudnym i bardzo powolnym.  Gdy widzę parking oddycham z ulgą,  że udało się dojechać. Na miejscu jest kilka  samochodów.

Ruszamy z nieistniejącego  Bukowca do nieistniejącej Beniowej,po prawej mając widok na Halicz,  po lewej  widać granice i biegnące za nią tory kolejowe. Mijamy krzyże przydrożne,  ślady dawnych studni.  Docieramy na miejsce cmentarza i cerkwi  wśród posągowych drzew wszydtko tu nabiera powagi.  Trochę dalej,   za cmentarzem widać owocujące jabłonie. 

Następny  będzie dwór Stroińskich w Siankach. Drogą szlo się całkiem dobrze, ale schodzimy z niej w las, tam ścieżka w większości to błoto. Nie ma go jak obejść, trzeba po prostu iść prosto. Dochodzimy do miejsca, gdzie kiedyś stał dwór i ja się tu  zatracam. Jestem tym miejscem zachwycona. Zadbane,  opisane ( wszędzie gdzie byliśmy tablice informacyjne  były bogate w informacje) mury wyciągnięte z ziemi. Jest tu takie ustrojstwo,  czarna skrzynka' nie wiem jak to się nazywa,  ale gdy się przez nie patrzy  to cofamy się w czasie  i widzimy jak to miejsce kiedyś  wyglądało.  Dwór, kaplica, pola po drugiej stronie. Jestem tym zachwycona. Jest też wyrysowany na przezroczystym tle  szkic dworu  i patrząc przez niego   w stronę riun, widzimy na nich zarys całego dworu. To samo będzie później, przy Grobie Hrabiny.  Piękne  miejsce. Kiedy już się napatrzymy to ruszamy dalej aby przy Grobie Hrabiny zobaczyć  dzieło kolejnych zapaleńców.  Miejsce, które tule przesxlo- jedni palili, drudzy wysadzali, następni dewastowali poszukując skarbów  - teraz nie wygląda wprawdzie tajemniczo, ale jest zadbane przed dalszym  niszczeniem. 

Po drodze do źródeł Sanu mamy jeszcze punkt widokowy,  widać z niego  ukrainskie  Sianki,  gdzie życie trwa nadal, gdy po polskiej stronie  jest już tylko historią. 

Źródło Sanu czeka na nas jeszcze trochę dalej,  ale pokonując błoto dochodzimy  i tu. Z przewodnika  wiem, że to jest takie  źródło na niby, prawdziwe jest po stronie ukraińskiej.  Ale co tam, fajnie tu stanąć  obojętnie czy to San czy jego dopływ. 

Patrze na czas, liczę ile potrzebujemy na powrót  i przejazd ta trudna drogą. Wychodzi na to, że musimy już wracać. Po drodze można ominąć  Beniową ale chce tam pójść jeszcze raz i tak ustalamy. Po drodze mijamy jeszcze dwie grupki które dopiero  idą  w górę. Odważni,  ja bym tu po zmroku być nie chciała. 

 Zrobiło się jakby pogodniej. Słońce chyli się nad polami.  To juz koniec.  Byłam widziałam wrócilam. 

Ta  żeliwna  kadź na ostatnim zdjęciu służyła do wyroby potażu  w Bukowcu. Proste trwałe rzeczy.

 

 

[vatra 2,926]

@wjesna ależ piękna wycieczka i równie pięknie i ciekawie opisana. Jeszcze kilka lat temu bywałam w Bieszczadach bardzo często i o różnych porach roku. Zazwyczaj były to szlaki górskie ale nie tylko. Za każdym razem ta ziemia budziła we mnie podziw nie tylko urokiem krajobrazu, dziką przyrodą ale też historią, kulturą i takim niepowtarzalnym klimatem, który wynika z połączenia tych wszystkich elementów. Dlatego myślę że tylko w taki całościowy sposób można poznawać Bieszczady. Brawo ?

[sickboy777 407]

@wjesna Ekstra, czytając miałem wrażenie, jakbym przed chwilą stamtąd wrócił. Tym bardziej, że większość opisanych przez Ciebie miejsc udało mi się odwiedzić. No i też lubię KSU ?

Z fajnych miejsc polecam jeszcze Chatę Socjologa na Otrycie, niesamowicie klimatyczne miejsce. 

[wjesna 1,037]

23 godziny temu, vatra napisał:

Za każdym razem ta ziemia budziła we mnie podziw nie tylko urokiem krajobrazu, dziką przyrodą ale też historią, kulturą i takim niepowtarzalnym klimatem, który wynika z połączenia tych wszystkich elementów

 Podzielam Twoje odczucia.  Jest w tym miejscu coś więcej niż góry i doliny. 

[wjesna 1,037]

15 godzin temu, sickboy777 napisał:

czytając miałem wrażenie, jakbym przed chwilą stamtąd wrócił. Tym bardziej, że większość opisanych przez Ciebie miejsc udało mi się odwiedzić. No i też lubię KSU ?

Z fajnych miejsc polecam jeszcze Chatę Socjologa na Otrycie, niesamowicie klimatyczne miejsce. 

A bo wiesz , bo nie wiem czy pamiętasz,  że to przecież Ciebie dręczyłam  o informacje  o Bieszczadzkim worku. ? Stację  Łupków  zostawiłam na następny  raz. Chciałam jeszcze na Krzemieniec  ale pełny parking  odstraszył i byl Dwernik Kamień- taka fajna miejscówka,niezapelniona ludźmi, z widokami na połoniny. 

Czytałam o tej Chacie  Socjologa. Nie wiem czy to dla mnie nie za duży hardcor, w sensie  spędzenia  tam kilku nocy. 

 

Edited September 29, 2021 by wjesna

[efakty24 0]

Ten bez- poprawnie lilak pospolity, to odmiana ,Aucubaefolia', o kwiatach pojedynczych, w kolorze purpurowym. Niestety jego wadą jest to, że tych kwiatów nie jest zbyt wiele i np. w tym roku u mnie w ogóle nie zakwitł. Czas pierwszego zakwitnięcia nie zawsze zależy od wysokości rośliny. Głównie związane jest to ze sposobem rozmnażania- szczepienia. Lilaki szczepione zrazami, z pędów wierzchołkowych, mogą zakwitnąć już w następnym roku. Rozmnażane przez oczkowanie niestety wchodzą w okres kwitnienia później. Egzemplarze rozmnażane z odkładów lub przez ukorzenianie sadzonek, często zakwitają dopiero po kilku latach. Jako ciekawostkę mogę przytoczyć sprawdzony fakt, że lilaki często w następnym sezonie po przesadzeniu zakwitają normalnie, ale za to w następnym sezonie nie zawiązują pędów kwiatowych, dlatego warto zastanowić się nad celowością przesadzenia, zanim się do tego przystąpi.

[kombo 0]

W tym roku byliśmy pierwszy raz z dziećmi w Bieszczadach i jesteśmy pod ogromnym wrażeniem tego miejsca ;-)