Zośka

Zadni Kościelec

Ja czekam aż otworzą nareszcie granicę i będzie można jechać na Słowację. Krywań Sławkowski Mała Wysoka.....eh może już niedługo 🤔

Szałas

Dym

Większość z nas narzeka na podróż do Zakopanego. Że daleko, że korki, że drogi dziurawe i generalnie to trzeba się namęczyć żeby w Tatry dotrzeć. A jak było kiedyś ? W XIX wieku zanim linia kolejowa połączyła Zakopane z Chabówką z Krakowa do stolicy Tatr jechało się 2 dni z noclegiem w połowie drogi w jakiejś karczmie lub stodole. Do podróży służył wóz konny który powożony przez górala komfortu raczej nie gwarantował tym bardziej że o asfalcie nikomu się jeszcze nie śniło a jazda po dziurawych drogach i kocich łbach nawet najwytrwalszym dawała nieźle w kość. Również kwatery nie wyglądały tak jak teraz ponieważ były to pokoje (a raczej izby) wynajmowane przez górali którzy na ten czas przenosili się do stodoły. Stołować można się było u gospodarzy ale trzeba było przywieść swoje naczynia, poduszki i pierzyny itp. Te i inne równie ciekawe historie tatrzańskie można przeczytać w książce „Jak dawniej po Tatrach chadzano” Krzysztofa Pisery. Zachęcam do lektury🙂

Nie jechałam i nie zamierzam🙂 Co byście najchętniej zmienili w regulaminie TPNu ?

Kiedyś w Dolinie Białych Stawów Kieżmarskich stało schronisko. Powstało w roku 1876 roku i miało początkowo nazwę Egidova Chata, jednak po czterech latach przeniesiono je nad Zielony Staw. Wiele lat później, bo dopiero w roku 1922, nad Białym Stawem stanęła Votrubova chata, czyli Schronisko Votruby (Votrubovka, zwana też Jánošíkovą chatą). Początkowo było dwuizbową chatą rozbudowaną w 1932 roku. Została rozebrana w 1942 r. i na jej miejsce zbudowano Schronisko Kieżmarskie. Dużą, dwupiętrową chatę stojącą na wysokości 1615 m npm oddano do użytku 4 października 1942. Na parterze mieściła się restauracja, kuchnia, spiżarnia, izba chatara a na piętrze 8 pokoi sypialnych ze wspólną łazienką. Na poddaszu mieściły się dwie sale noclegowe a łącznie w schronisku mogło spać nawet 70 osób. W latach 60. schronisko zmodernizowano, zwiększając jednocześnie liczbę miejsc noclegowych do 120. Budynek spłonął doszczętnie 7 października 1974. Oficjalną przyczyną była awaria agregatu prądotwórczego.

Kościelec👌 Wasze największe jeszcze nie spełnione tatrzańskie marzenie ?

Czołówka (latarnia na czole)😉

"Taternik" jest najstarszym wychodzącym do tej pory czasopismem sportowym i pierwszym o tematyce taternickiej. Pierwszy numer został wydany 1 marca 1907 roku we Lwowie przez Sekcję Turystyczną Towarzystwa Tatrzańskiego i z krótkimi przerwami jest wydawany do dzisiaj. STTT zmieniła nazwę na Klub Wysokogórski (1935-1974) a następnie na Polski Związek Alpinizmu(1974) i pod tą nazwą funkcjonuje do tej pory wydając "Taternika". Kolejnymi redaktorami „Taternika” byli: Kazimierz Panek (1907), Roman Kordys (1908–11), Zygmunt Klemensiewicz (1911–12), Mieczysław Świerz (1913–28, z przerwą w trakcie wojny), Stanisław Krystyn Zaremba (1929–30), Jan Alfred Szczepański (1931–36), Zdzisław Dąbrowski (1936–39), Tadeusz Orłowski (1940–45), Witold Henryk Paryski (1947–49 i w 1956), Antoni Wala (1957–60), ponownie Witold Henryk Paryski (1960–63), Józef Nyka (1963–91), Andrzej Kłos (1993–2000), Zbigniew Piotrowicz (2001), Janusz Kurczab (2003-2007), Jagoda Adamczyk-Ceranka (2008-2009), Renata Wcisło (2009–2015), Maciej Kwaśniewski (2015-).

W 1903 roku została założona Sekcja Turystyczna Towarzystwa Tatrzańskiego. Była to pierwsza polska organizacja taternicka a jej przewodniczącym został Janusz Chmielowski który w latach 1907-1912 wydał pierwszy nowoczesny przewodnik taternicki. Sam Chmielowski był jednym z ostatnich wybitnych taterników korzystających z pomocy górala-przewodnika. Jako pierwszy polski taternik wszedł na Rumanowy Szczyt, Kaczy Szczyt, Zadniego Mnicha i Żabi Szczyt Wyżni.

Rogi

Oscypek

154-Hińczowa przełęcz

Tylko raz i na szczęście było kilka osób które "pogroziły mu palcem". Czy zawsze trzymacie się planu czy czasem zmieniacie go albo modyfikujecie w trakcie wycieczki ?