Bieszczadzki_tatromaniak Opublikowano 18 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 18 Stycznia 2020 Mój debiut w górach nastąpił w rodzinnych Bieszczadach w wieku 6 lat ojciec zabrał mnie na wycieczkę na Tarnicę, dla 6 latka to było takie pierwsze wow, potem już poszło i to seryjnie Bukowe Berdo, Połonina Caryńska Rozsypaniec i Halicz ,Połonina Wetlińska,Smerek ,Mała i Wielka Rawka,Szeroki Wierch , ale człowiek zaczał chcieć więcej więc jak tylko nadarzyła się okazja to pojechaliśmy w tatry, pierwsze spotkanie z szczytami to było morskie oko i panorama z niego- po prostumiłośc od pierwszego wejrzenia, potem gubałówka ale pierwszym zdobytym szczytem był Giewont w moje urodziny, nastoletni ja czułem sie jakbym wszedł na Everest- radość, zapał, gęsia skórka a jednocześnie odrazu stwierdzenie że chcę więcej i na Giewoncie się nie skończy, moja przygoda z Taterkami trwa już 10 lat a najbardziej w pamięci utkwiło mi wyjście na szpiglasowy :)„Góry dają człowiekowi, poprzez zdobywanie wzniesień nieograniczony kontakt z przyrodą – poczucie wewnętrznego wyzwolenia, oczyszczenia, niezależności.” – Jan Paweł II 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
vatra Opublikowano 20 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 20 Stycznia 2020 (edytowane) Dnia 18.01.2020 o 23:45, Bieszdzadzki_tatromaniak napisał: Mój debiut w górach nastąpił w rodzinnych Bieszczadach Witaj bieszczadzki zakapiorze Też pochodzę z tych okolic i Bieszczady przeszłam wzdłuż i wszerz Miło wiedzieć, że jest ktoś taki na forum! Hej! Edytowane 20 Stycznia 2020 przez vatra 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Nobody Opublikowano 20 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 20 Stycznia 2020 2 godziny temu, vatra napisał: Bieszczady przeszłam wzdłuż i wszerz A ja mam już plan i obietnicę od koleżanek że jak będziemy na emeryturze to całe Bieszczady nasze Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Bieszczadzki_tatromaniak Opublikowano 20 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 20 Stycznia 2020 6 godzin temu, vatra napisał: Witaj bieszczadzki zakapiorze Też pochodzę z tych okolic i Bieszczady przeszłam wzdłuż i wszerz Miło wiedzieć, że jest ktoś taki na forum! Hej! To co w urlop zapraszam na wspólne bieszczdowanie 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
vatra Opublikowano 20 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 20 Stycznia 2020 16 minut temu, Bieszdzadzki_tatromaniak napisał: To co w urlop zapraszam na wspólne bieszczdowanie Dzięki ale teraz zdecydowanie bliżej mi w Taterki! Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
staroń Opublikowano 20 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 20 Stycznia 2020 Brawo za temat, super, skłania do przemyśleń spróbuję krótko, choć o górach mógłbym pisać i mówić bez końca Góry towarzyszyły mi już od dzieciństwa, wtedy rodzice zabierali mnie do Zakopanego praktycznie w każdą porę roku, czy to ferie czy wakacje, zawsze te góry gdzieś były. Pamiętam jak dziś jak po raz pierwszy zobaczyłem Giewont mając może z 6 lat, jak leżąc w szpitalu jako ośmiolatek pytałem taty czy jak już wyjdę i wyzdrowieję to czy wejdziemy znów na Nosal, jak w szkole, mając może z 10 lat, wykłócałem się z nauczycielką geografii, że jest coś takiego jak Dolina Białego bo ja tam często chodzę a ona się nie zna wtedy chodziłem właśnie w takie miejsca, dolinki, niższe górki, Morskie Oko, Kasprowy kolejką… Potem jako licealista i student też jeździłem do Zakopanego, ale najdalej to wychodziłem na Krupówki, heh… Na szlak wróciłem w 2006 roku na parę wypadów, wtedy też np. po raz pierwszy byłem w Dolinie 5 Stawów. Rok później podczas jednego z dłuższych wyjazdów większą ekipą zakochałem się w Czarnym Stawie pod Rysami jesienną porą. Pół roku podczas wyjazdu z tymi samymi ludźmi siedziałem przed schroniskiem nad Morskim Okiem, wręcz załamany, że dzień później wyjeżdżamy a następny wspólny wyjazd za kolejne pół roku… Gapiłem się więc na te Mięgusze i obiecałem sobie, że będę jeździł częściej, choćby sam. I zaczęło się, od wtedy jestem w Tatrach średnio raz w miesiącu, ewentualnie z zimowymi przerwami Co czuję w górach? Mnóstwo różnych emocji. Pozytywnych oczywiście (no, chyba, że mówimy o wyjeździe). Ciężko je opisać. Po prostu czuję, że jestem w miejscu, które kocham, nieważne, czy to jednodniowy wyjazd czy dłuższy pobyt, przychodzi taki moment, że się resetuję, wyrzucam wszystko z głowy, zapominam o problemach, odrywam się od rzeczywistości i cieszę się chwilą…czystym powietrzem, szumem potoku, pięknym widokiem, nawet zwykłym łykiem wody, wszystko jest po prostu jakieś inne, lepsze. Także obcy ludzie. Uśmiechnięci, życzliwi, realizujący swoją pasję, oj, jakże inni od tych, których z reguły spotykam w dużym mieście i w pracy w handlu. Gdy zdobywam upatrzony szczyt, czuję radość z osiągniętego celu, gdy po drodze były jakieś przeciwności, bo trudniejszy szlak, bo łańcuchy, radość i duma jest jeszcze większa. Zresztą powoli oswajam się z tymi trudniejszymi szlakami, mając jednak w głowie, gdzie jestem, bo góry to miejsce piękne i magiczne, ale też wymagające i bezwzględne. Ulubione miejsca? Jest ich sporo Każde jest piękne na swój sposób, trochę już znam, sporo jeszcze do poznania i to jest piękne. Że nie da się poznać Tatr w całości, na 100%, każdy wyjazd, każda wizyta, przynosi coś nowego, wyjątkowego. Tak jak pisałem, o górach mógłbym bez końca, więc tu się zatrzymam, bo post nabierze niebotycznych rozmiarów resztę dopowiem, jeśli kiedyś się uda spotkać z którymś z forumowiczów dorzucam jeszcze zdjęcie, które pewnie na forum już było i które, choć nie oddaje do końca magii chwili, przypomina mi o tym jak po raz pierwszy w górach tak fajnie się poczułem, spokojny i szczęśliwy, z ludźmi, których uwielbiam. Oby częściej! 3 1 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Anuś Opublikowano 28 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 28 Stycznia 2020 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Nobody Opublikowano 28 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 28 Stycznia 2020 (edytowane) Czas. To on ma dla mnie w górach największą wartość. Zapisany we wspomnieniach i zdjęciach i wykorzystany najlepiej jak można bo przecież straconego nie odzyskamy. Góry nauczyły mnie że nie ma po co się śpieszyć a taki banał jak ten że droga do celu jest ważniejsza niż sam cel w górach nabiera prawdziwego znaczenia. Fajnie jest docenić znaczenie czasu i wykorzystywać go tak żeby móc wspominać każdą chwilę Edytowane 28 Stycznia 2020 przez Nobody Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Anuś Opublikowano 30 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 30 Stycznia 2020 Dnia 28.01.2020 o 10:14, Nobody napisał: Czas. To on ma dla mnie w górach największą wartość. Zapisany we wspomnieniach i zdjęciach i wykorzystany najlepiej jak można bo przecież straconego nie odzyskamy. Góry nauczyły mnie że nie ma po co się śpieszyć a taki banał jak ten że droga do celu jest ważniejsza niż sam cel w górach nabiera prawdziwego znaczenia. Fajnie jest docenić znaczenie czasu i wykorzystywać go tak żeby móc wspominać każdą chwilę Święte słowa, straconego czasu nie cofniesz.... nigdy. Czas jest najważniejszy i ważne żeby go wykorzystać do granic możliwości, tym bardziej ze tak szybko ucieka. W górach mógłby się zatrzymać 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
vatra Opublikowano 30 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 30 Stycznia 2020 (edytowane) Na horyzoncie marzeń Obłok bladozłoty Szaroniebieski Granatowy Pasmo gór Prześwietlone słońcem I tajemnicą Milczenie wieczoru jak namiot Rozkłada ramiona nad ziemią Opada zmęczenie Cisza zielona Od trawy i tęsknoty Za bezkresną krainą marzeń Ucichł ptak Ucichł wiatr niesforny A tęsknota? Otulona Szaroniebieskim obłokiem Odeszła za horyzont Niespokojna Niekiedy próbuję zatrzymać czas pisząc! Edytowane 30 Stycznia 2020 przez vatra 5 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Nobody Opublikowano 30 Stycznia 2020 Udostępnij Opublikowano 30 Stycznia 2020 (edytowane) 7 godzin temu, vatra napisał: Niekiedy próbuję zatrzymać czas pisząc! W fizyce to tylko określenie kolejności zdarzeń, nie da się go zatrzymać ani cofnąć.....a w górach ? W górach nie można go tylko marnować, tak jak w życiu Edytowane 30 Stycznia 2020 przez Nobody Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Agunia Opublikowano 11 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 11 Lutego 2020 Ostatnio ktoś spytał dlaczego tak wracam w te góry i zaczęłam się zastanawiać. Bo w Tatrach w sumie jest wszystko. Jest samotność, dzika przyroda, wiatr, czasem deszcz czy mgła. Lubię wiedzieć, że tam są. Gdy tylko jest mi smutno, uciekam myślami w góry. Chciałabym mieć dom w górach. 4 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
vatra Opublikowano 11 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 11 Lutego 2020 2 minuty temu, Agunia napisał: Bo w Tatrach w sumie jest wszystko. "W górach jest wszystko co kocham" - ks. Tischner Tak mi się skojarzył ten cytat. Bardzo go lubię i często do niego wracam. 8 minut temu, Agunia napisał: Chciałabym mieć dom w górach. Dla mnie góry są jak dom rodzinny, do którego ciągle wracam i w którym czuję się najlepiej. 4 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Anuś Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 @vatra mam tak samo jak jadę w góry czuje się tak jakbym wracała do domu ( nawet czasem głośno mówię, jak ktoś zapyta gdzie jedziesz? Odpowiadam: do domu....) wracać nie lubie... powroty są smutne, ale wracam zawsze z nowymi pomysłami więc jakoś tak nie myślę o żalu tylko o tym kiedy wrócę aby realizować plan. Dobrze, że są te góry bo dają mi taką frajdę, satysfakcję i spełnienie, że jak tam jestem uważam, że mam wszystko. Nie trzeba mi juz nic więcej. Dla mnie spełnieniem marzeń jest siedzieć gdzieś wysoko i chłonąć piękno jakie sie tam roztacza.... nie trzeba mi nic wiecej... 2 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Nobody Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 50 minut temu, Anuś napisał: nie trzeba mi nic wiecej... Też tak kiedyś myślałam ale teraz coraz bardziej się cieszę kiedy idę z kimś z kim mogę tę pasję dzielić i kto nie tylko rozumie ale też wspiera........ Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Anuś Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 2 godziny temu, Nobody napisał: Też tak kiedyś myślałam ale teraz coraz bardziej się cieszę kiedy idę z kimś z kim mogę tę pasję dzielić i kto nie tylko rozumie ale też wspiera........ @NobodyOczywiście, że to wspaniałe móc chodzić z kimś kto tak samo jak my czujemy. Ja przeważnie chodzę z mężem właściwie zawsze.... Jak ostatnio byłam w górach sama odkryłam nowe "piekno" gór... fajnie jest pobyć ze sobą samym w miejscu tak ukochanym.... Dla mnie było to nowe doświadczenie i zarazem wogole inne spojrzenie na góry niczym niezakłócene wręcz mistyczne. 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Nobody Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 28 minut temu, Anuś napisał: @NobodyOczywiście, że to wspaniałe móc chodzić z kimś kto tak samo jak my czujemy. Ja przeważnie chodzę z mężem właściwie zawsze.... Jak ostatnio byłam w górach sama odkryłam nowe "piekno" gór... Ja też kilka razy byłam sama ale ponieważ jestem gadułą a góry wywołują we mnie tyle emocji że muszę je "uzewnętrznić" to mąż jednak się przydaje Nie tylko słucha moich zachwytów ale też pomaga w trudnym terenie a czasem studzi moje emocje Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
vatra Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 Dla mnie góry są o wiele ciekawsze przez to, że mogę cieszyć się nimi razem z kimś bliskim! Wtedy też są cudowne wspomnienia, każdy szlak ma emocjonalny kolor i smak. Super przegląda się zdjęcia z takich wspólnych wypadów i nawet te mało udane są piękne bo jest na nich jakieś wspomnienie, przygoda, historia... 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Anuś Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 9 minut temu, Nobody napisał: Ja też kilka razy byłam sama ale ponieważ jestem gadułą a góry wywołują we mnie tyle emocji że muszę je "uzewnętrznić" to mąż jednak się przydaje Nie tylko słucha moich zachwytów ale też pomaga w trudnym terenie a czasem studzi moje emocje Mój zazwyczaj studzi moje emocje co doprowadza mnie często do szału 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
J@n Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 12 minut temu, Anuś napisał: Mój zazwyczaj studzi moje emocje co doprowadza mnie często do szału zmień 4 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Anuś Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 2 minuty temu, J@n napisał: zmień Męża? Nie mam czasu 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Kacha Opublikowano 17 Lutego 2020 Udostępnij Opublikowano 17 Lutego 2020 (edytowane) Ja w Tatry pierwszy raz pojechałam z moim wtedy facetem, miał być moim mężem, nie wyszło..No cóż. Chłopa nie ma, a miłość do gór pozostała ale wspomnienia mam cudowne i nikt mi ich nie odbierze! Swoją drogą to....nawet w pewnym momencie podziękowałam mu za ten wypady, na które.mnie zabierał i za to, że zaraził mnie tą 'chorobą' co ciekawe, on już zaprzestał takich wędrówek po szlakach. A ja - wręcz przeciwnie Edytowane 17 Lutego 2020 przez Kacha Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Tatromen Opublikowano 11 Maja 2020 Udostępnij Opublikowano 11 Maja 2020 Dnia 17.02.2020 o 20:16, Nobody napisał: Ja też kilka razy byłam sama ale ponieważ jestem gadułą Nobody nie możliwe . Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
wjesna Opublikowano 31 Lipca 2020 Udostępnij Opublikowano 31 Lipca 2020 Lubie w górach to, że przestaję tam myśleć o codzienności. Ciało się zmęczy i umysł tez ciągle pracuje aby bezpiecznie wejść, zejść, szlaku nie zgubić i nie ma już miejsca na to, co zwykle zajmuje go w poniedziałek, wtorek czy środę. 5 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
reckeen Opublikowano 3 Sierpnia 2020 Udostępnij Opublikowano 3 Sierpnia 2020 Dnia 31.07.2020 o 11:10, wjesna napisał: Lubie w górach to, że przestaję tam myśleć o codzienności. Ciało się zmęczy i umysł tez ciągle pracuje aby bezpiecznie wejść, zejść, szlaku nie zgubić i nie ma już miejsca na to, co zwykle zajmuje go w poniedziałek, wtorek czy środę. Dziękuję wjesna. Pięknie wyraziłaś to, co ja myślę.. czym dla mnie są góry. Odskocznią, ucieczką... tam można zapomnieć. Choć na chwilę. 3 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.