Granią Tatr Zachodnich. Od Grzesia do TrzydniowiańskiegoWierchu

[Fibi]

Polana Huciska-Polana Chochołowska-Grześ-Rakoń-Wołowiec-Łopata-Jarząbczy Wierch-Kończysty Wierch-Trzydniowiański Wierch-Dolina Jarząbcza-Schronisko w Dolinie Chochołowskiej-Siwa Polana

 

Jarząbczy Wierch był moim ostatnim nieodwiedzonym szczytem po polskiej stronie Tatr Zachodnich(no, dobra jeszcze został nieszczęsny Giewont) Ale z której strony go ugryźć, by było to jak najmniej bolesne? Otóż z żadnej, gdyż Jarząbek usytuowany jest w takim miejscu, że z każdej strony na niego daleko. Trzeba po prostu wstrzelić się w jakiś dzień ze stabilną pogodą, najlepiej by był to dzień czerwcowy(czytajcie: długi). No i taki dzień nadarzył się 06.06.2020.

Ponieważ należę do forumowego klubu "nienawidzę Chochołowskiej", zawsze staram ją sobie skrócić traktorem, przynajmniej w jedną stronę. I tak to o godzinie 8 z minutami wsiadamy na przyczepę, która kilkanaście minut później wypluwa nas na Polanie Huciska. Stąd do schroniska jest około godzinki drogi.

Przy schronisku(nie wchodzimy do środka, szkoda czasu) robimy pierwszy odpoczynek po czym ruszamy na Grzegorza szlakiem żółtym(zielony to w dolnej części potok błota, w górnej prawie pełnia zimy-stan na 06.06)

Idzie mi się jakoś wybitnie ciężko i przed Grzesiem prawie wypluwam płuca. Chyba, kurde nie dam rady

Na Grzesiu jedzenie picie, fotki i siły wracają. I jeszcze ludzie mówią, że podobają im się kolor moich spodni więc humorek mam dobry

Szlak Grześ-Rakoń-Wołowiec był jednym z pierwszych jakie przeszłam w Tatrach i z wycieczki sprzed 8 lat zapamiętałam, że odcinek od Grzesia do Rakonia to płaska i szeroka autostrada. Tymczasem jakieś mniejsze górki i dołki się zdarzają. Na podejściu na Rakoń znów wypluwam płuca i marudzę. Ale odkrywam też przyczynę niedyspozycji- targam w plecaku jakieś półtora kilo żelastwa(dla takiego kurdupelka jak ja 1,5 kg na pleckach to dużo). Przypadkowo idę jednak z tragarzem(czytajcie: z towarzyszem moim górskich i nie tylko wędrówek). Tragarz proponuje, że zabierze ode mnie te cholerne raki(on swoich ze sobą nie brał). Noo, tak to mogę iść

Jetem na siebie trochę zła, bo jak zwykle trzęsę portkami, bo komunikaty, że w wyższych partiach zima. Tymczasem warunki na szlaku były prawie letnie. Miejscami tylko trafiał się jakiś płat śniegu, zwykle zupełnie bezproblemowy do przejścia.

 

Na podejściu na Wołowiec już nie wypluwam płuc, bez zbędnego balastu idzie mi się o wiele lżej. Na szczycie obowiązkowa przerwa na podziwianie widoków.

Zwykle przed wycieczką czytam opisy innych osób, tym razem nie było inaczej. No i przez te opisy ogromnie bałam się zejścia z Wołowca- miał być niekończący się piarg na którym nie idzie ustać na dwóch nogach. Tymczasem szlak został wyremontowany i obecnie wygląda tak:

Ja wiem, że te jutowe worki są tu jakby od czapy, dziwnie to dość wygląda...Ale jak szybko i wygodnie się po nich schodzi!

Szlak okazał się najciekawszy właśnie na odcinku Wołowiec-Łopata. Idzie się tutaj wąską granią, i jak na standardy Tatr Zachodnich to jest tu całkiem przepaściasto. Czasem musiałam powiedzieć  sobie dla świętego spokoju "nie patrz w dół". Zarejestrowałam też ze 2 trudniejsze technicznie miejsca, ale tak naprawdę to łatwe

Przede wszystkim droga jest fenomenalna widokowo. Rohacz Ostry z tej perspektywy prezentuje się jak Matternhorn :

Wierzchołek Łopaty trawersuje się po słowackiej stronie(czy to teraz legalne??), ale my jesteśmy czasem sieroty i oczywiście przegapiamy znak i pakujemy się na grań po jakiś niewygodnych, mokrych skałach. W końcu udaje się odnaleźć właściwą ścieżkę:

Najgorsze dopiero przed nami. Jarząbczy Wierch(a w zasadzie wejście na niego) z okolic Niskiej Przełęczy prezentuje się niezwykle dołująco

W rzeczywistości jednak nie jest takie złe. Szlak jest dość wygodny, z równych kamiennych schodków, więc myślę, że całkiem dobrze się tędy schodzi(ja akurat lubię zejścia typu schodkowego, nie lubię takich stromych "równi pochyłych", szczególnie jak są przysypane piargiem).

Trochę trzeba się jednak wysilić, po raz ostatni tego dnia wypluć płuca i oto jesteśmy na Jarząbczym. Z którego widoki są bardzo przyjemne:

Oczywiście znów długa przerwa, w takim tempie to my na parkingu będziemy o 23. Ale kto by się tym przejmował. Dalsza droga to już w zasadzie miły spacerek po grani, po tej stronie jest nieco więcej śniegu, ale przeważnie w płaskich miejscach.

Odcinek od Kończystego do Trzydniowiańskiego jest nam już znany z wycieczki na Starego Robota 5 lat temu, toteż nie zachwycamy się już jakoś bardzo

 

Wierzchołek Trzydniowiańskiego mijamy bokiem, bo się da, po czym schodzimy w stronę Doliny Jarząbczej, którą również jeszcze nigdy nie szliśmy. Na początku jest stromo(worki jutowe już się trochę zdezelowały na tym odcinku) więc marudzę

 

Pod koniec zejścia zaczynają już bardzo boleć mnie stopy więc marudzę nieco bardziej

Jestem też głodna, skończyła nam się woda i w ogóle spadły wszystkie nieszczęścia. Ale najgorsze jest to, że nasz szlak nie kończy się tuż przy schronisku. Trzeba kawałek się cofnąć i podejść na górkę. Jakieś pięć minut, ale to o pięć za dużo

Daleko jeszcze?

W schronisku, ku utrapieniu innych turystów zdejmuję buty Za to piwko i schabowy po takim spacerku smakują jak ósmy cud świata. Siedzimy tu jakąś godzinkę, no ale w końcu trzeba zejść. O ile do Hucisk idzie mi się w miarę dobrze, to już ostatni, asfaltowy odcinek Doliny Przekletej, tfu, Chochołowskiej jest prawdziwym pasmem udręki. W końcu jednak doczłapujemy do samochodu i tak kończy się nasza wycieczka.

Tatry nas nieco sponiewierały, ale tego było nam trzeba!

Do zobaczenia lub przeczytania

 

 

 

 

Edytowane 15 Czerwca 2020 przez Fibi
pomyłka w tytule

[Mnich Admin]

@Fibi - świetna relacja. A kolor spodni rzeczywiście zacny

[Zośka]

@Fibi bardzo fajnie się czyta a fotki też super 

[vatra]

@Fibi Bardzo ciekawa i zachęcająca ta Twoja relacja, super!

[Fibi]

@Mnich Moderator @Zośka @vatra dziękuję Wam za miłe słowa Zapomniałam o jednym ważnym spostrzeżeniu. Szlak jest dość mało uczęszczany, szczególnie na odcinku Wołowiec-Jarzabczy. Po prostu nikomu się chyba nie chce tak daleko chodzić. Spotkaliśmy może 5 osób, a była sobota i pogoda żyleta. Także polecam, jeśli szukacie w górach spokoju.

[Fibi]

4 godziny temu, Luk_ napisał:

 najgorszy fragment całej trasy to ta chora Dolina Chochołowska  Niech ją w końcu TPN zburzy, przebuduje, bądź zamknie, żyć się nie da!

Podpisuję się obiema ryncami! Może jakąś petycję napiszemy do tych ośmiu wsi, czy jak to się tam nazywa?

[Gieferg]

Cytat

Jarząbczy Wierch był moim ostatnim nieodwiedzonym szczytem po polskiej stronie Tatr Zachodnich

Mi teraz też już tylko on został i zastanawiam się jak to ogarnąć, bo żona ze Starego Robota przez Chochołowską wracała ze łzami w oczach, a tam jest jeszcze dalej w dodatku jak już mam tam iść to wypadało zaliczyć z Raczkową Czubą/Jakubiną w komplecie bo inaczej czułbym spory niedosyt...

Cytat

Starorobociańskiego czy Bystrej jest to, że z każdego miejsca do nich daleko, przez co ludzi na szlaku jest mało.

Byłem dopiero co na Starym Robocie - ludzi było sporo, szczególnie na szczycie, gdzie trafiła się jakaś wycieczka ale nawet i bez niej było dużo...

Cytat

e jutowe worki są tu jakby od czapy, dziwnie to dość wygląda...Ale jak szybko i wygodnie się po nich schodzi!

Były całe? Przedwczoraj schodziłem z Kończystego i spora część była rozwalona/rozsypana. Tragedia, tak wizualnie jak i pod względem wygody. Kolana jeszcze czuję.

 

Edytowane 16 Lipca 2020 przez Gieferg

[Fibi]

9 godzin temu, Gieferg napisał:

 żona ze Starego Robota przez Chochołowską wracała ze łzami w oczach

 

Łzy w Chochołowskiej są mi znane

9 godzin temu, Gieferg napisał:

 jak już mam tam iść to wypadało zaliczyć z Raczkową Czubą/Jakubiną w komplecie bo inaczej czułbym spory niedosyt...

 

 

Ja nie byłam i niedosytu nie mam. Na Raczkową Czubę kiedyś pójdę, ale przez grań Otargańców. To me wielkie tatrzańskie marzenie

9 godzin temu, Gieferg napisał:

Były całe? Przedwczoraj schodziłem z Kończystego i spora część była rozwalona/rozsypana. Tragedia, tak wizualnie jak i pod względem wygody. Kolana jeszcze czuję.

 

Całe były na zejściu z Wołowca w stronę Łopaty. Bo tam prawie nikt nie chodzi. A w tych miejscach gdzie jest duży ruch(Kończysty, Trzydniowiański) to rzeczywiście są zdegradowane, ale to chyba był taki zamysł od początku- ma się to zdegradować i zlać z otoczeniem. A kolana to ja czuję po każdym zejściu "schodowatym", niezależnie czy schody są zrobione z kamieni, drewna czy worków

[Gieferg]

Ja jednak wolę schodzić po konkretnych kamieniach niż jakiejś rozsypanej ziemi na której mam nieustanne wrażenie, że zaraz zaliczę glebowanie, nie mówiąc już o tym, że te rozwalone worki wyglądają paskudnie, zwyczajnie szpecą te szlaki i jak dla mnie nie wygląda to jak zlewanie się z otoczeniem tylko rozpiździel na placu budowy. Może i taki był zamysł, ale jak dla mnie kompletnie chybiony.

Grań Otargańców owszem, chętnie, ale o tym się pomyśli jak już zabiorę się na poważnie za Tatry Słowackie (na razie tylko Bystra).

 

[jaaga76]

Dnia 16.06.2020 o 11:33, Luk_ napisał:

.... najgorszy fragment całej trasy to ta chora Dolina Chochołowska  Niech ją w końcu TPN zburzy, przebuduje, bądź zamknie, żyć się nie da!

I znowu marudzicie.... może to tylko wina/piwa zbyt mało

[jaaga76]

@Fibi super opis, a  nasz "Matternhorn" - genialne ujęcie  .

Chciałabym pod koniec września traskę powtórzyć, ale boję się że dnia mi nie starczy. Jak czasowo Tobie poszło?

[Fibi]

@Gieferg Ja właśnie też mam trochę wrażenie, że zamysł jakiś był, ale efekt to tak nie bardzo.... Wydaje mi się, że te worki po zniszczeniu miały stworzyć takie naturalne schodki, tymczasem stworzyły równię pochyłą z małymi kamyczkami. I podobnie jak Ty bałam się gleby w tych najbardziej stromych miejscach. Natomiast tam gdzie worki były całe szło mi się naprawdę wygodnie. W porównaniu z zejściem z Rysów na słowacką stronę, albo ze Sławkowskiego, to zejście po tych jutowych dziwolągach było naprawdę komfortowe.

 

@jaaga76 Czasowo to się ze mną nie ma co porównywać, bo ja bardzo wolno schodzę- jak idę w dół w miejscach gdzie jest stromo, to mnie wszyscy wyprzedzają. Wycieczka wg. mapy miała zająć 11 godzin i 45 minut. Nam zajęła jakieś 13, bo mieliśmy godzinną przerwę na obiad w schronisku, dosyć długie przerwy na podziwianie widoków robiliśmy na każdym szczycie, no i ja swoimi ślamazarnymi zejściami zmarnowałam z godzinkę w skali całego szlaku. Reasumując na pewno da się szybciej i spokojnie da się wyrobić we wrześniu przed zmrokiem. A gdyby ilość piwa/wina  w schronisku była wystarczająca, to Chochołowską można przejść z czołówką. Może po ciemku będzie nawet ciekawiej

Edytowane 17 Lipca 2020 przez Fibi
błąd

[Gieferg]

Wydaje mi się, że te worki po zniszczeniu miały stworzyć takie naturalne schodki, tymczasem stworzyły równię pochyłą z małymi kamyczkami.

Dokładnie tak to wygląda.

[Mateusz Z]

Fibi, świetna relacja. Wejście na Jarząbczy to nie lada wyczyn kondycyjny, kawał góry Też niestety będąc tam również nie zdobyłem Raczkowej Czuby, ale będzie jeszcze okazja. I pytanie, kiedy ten nieszczęsny Giewont?? (Osobiście polecam zimową porą). 

Edytowane 18 Lipca 2020 przez Mateusz Z

[Fibi]

Dnia 18.07.2020 o 10:35, Mateusz Z napisał:

 

 

Dnia 18.07.2020 o 10:35, Mateusz Z napisał:

. I pytanie, kiedy ten nieszczęsny Giewont?? (Osobiście polecam zimową porą). 

Miał być w Boże Ciało. No ale było mokro po deszczu, zapowiadali burzę, no i trochę się tłumów bałam, chociaż na Przełęczy Kondrackiej byłam chyba już o 7.30 No ale jakoś nabrałam złego przeczucia i poszłam na Kopę po raz czwarty w życiu. A zimą to chyba nie, bo ja zimowy cienias jestem. Zejście z Czarnego Stawu pod Rysami w lutym to było traumatyczne przeżycie

Edytowane 19 Lipca 2020 przez Fibi
złe cytowanie

[jaaga76]

Dnia 17.07.2020 o 17:29, Fibi napisał:

 

 

@jaaga76 Czasowo to się ze mną nie ma co porównywać, bo ja bardzo wolno schodzę- jak idę w dół w miejscach gdzie jest stromo, to mnie wszyscy wyprzedzają. Wycieczka wg. mapy miała zająć 11 godzin i 45 minut. Nam zajęła jakieś 13, bo mieliśmy godzinną przerwę na obiad w schronisku, dosyć długie przerwy na podziwianie widoków robiliśmy na każdym szczycie, no i ja swoimi ślamazarnymi zejściami zmarnowałam z godzinkę w skali całego szlaku. Reasumując na pewno da się szybciej i spokojnie da się wyrobić we wrześniu przed zmrokiem. A gdyby ilość piwa/wina  w schronisku była wystarczająca, to Chochołowską można przejść z czołówką. Może po ciemku będzie nawet ciekawiej

@Fibi dzięki. Będę startować ze schroniska w Chochołowskiej, więc  siłą rzeczy mam 3 godziny mniej. Obym tylko z pogodą trafiła...