Baranie Rogi i Czerwona Ławka

[Mateusz Z]

Witajcie. 

Kilka dni temu miałem okazję zawędrować na Baranie Rogi drogą przez Baranią Przełęcz od Doliny Pięciu Stawów Spiskich (tą łatwiejszą). Warun zapowiadał się bardzo dobry, ranek był bezchmurny, chociaż na wieczór i noc prognozowane były bardzo silne porywy wiatru. Zaczęliśmy w Zakopanem, skąd busik na Łysą Polane i dalej Słowackim transportem sad do Smokowca. Podejście na Hrebienioka jest dla mnie tożsame z podejściem nad Morskie Oko Na miejsce docieramy po jakichś 35 minutach. Jako, że mamy ogrom czasu decydujemy się przejściem przez wodospady. Po wcześniejszych opadach deszczu wodospady są rwące. Droga do Teryho jak to droga do Teryho... Piwko w Zamkowskiego, piwko po drodze i zleciało wśród pięknych widoków. Pod schroniskiem robimy dłuższą przerwę, zbieramy siły i podziwiamy pobliskie szczyty. Zbliża się czas wyjścia na szczyt. Mijając Pośredni Staw Spiski odnajdujemy wyraźną ścieżkę prowadzącą na piargi Baraniej Przełęczy. Droga nie wydaje się obfitować w trudności techniczne ani orientacyjne. W pobliskiej mokrej wancie nad Baranim Stawkiem (najwyżej położony staw w Tatrach) uzupełniamy wodę. Zaczyna się stronę podejście żlebem na przełęcz. Trzymamy się prawej strony, jest ciut łagodniej. Wejście nie sprawia wielkich trudności, aczkolwiek jest bardzo krucho. Chwila odpoczynku na przełęczy i skałami ruszamy w stronę szczytu. Droga już nie jest tak oczywista, gdzie nie gdzie są stare kotwy po łańcuchach. Idziemy jak puszcza teren, czasem stromymi rynnami, czasem żlebikami oraz płytami (jak się okazało wybraliśmy dużo trudniejszy wariant niż najprostszy, którym schodziliśmy). Po kilkudziesięciu minutach stajemy na szczycie Baranich Rogów. Jesteśmy zupełnie sami, pogoda dopisuje. Za Gerlachem wiją się chmury zwiastujące mocny wiatr. Czekamy na zachód słońca... Speklakt się zaczyna oraz wraz z nim bardzo silne porywy wiatru. Chmury tańczą między górami, raz nad Lodowym, raz nad Pośrednią a raz nad Łomnicą. Po zachodzie kladziemy się do koliby na szczycie. Noc przebiega pod znakiem wiatru... Robi się całkowite mleko, wiatr osiąga pewnie coś około 120-150 km/h. Z daleka słychać jak rozbija się o skały (o Lodowy Szczyt?), A po chwili uderza w Baranie Rogi. Jest grubo. Co jakiś czas przebijają się rozgwieżdżone niebo, a czasem nie widać nic na 2 metry. Drzemiąc doczekujemy wschodu słońca. Chmury się rozstępują, robi się widno. Czas na kolejny spektakl... Gra chmur i słońca wraz z Tatrzańskimi kolosami jest niesamowita. Wiatr ucicha, kilka minut po wschodzie schodzimy do koliby na śniadanie i browarka Zejście z Baranich Rogów jest o wiele prostsze niż wejście. Idziemy wydeptaną ścieżka, czasem przez głazy, zdarzyły się też ze dwie rynienki. Nim się obejrzeliśmy jesteśmy znów na Baraniej Przełęczy. Ostrożnie kruchym żlebem schodzimy nad Spiskie Stawy. Zaczęło lekko kropić, zwiększamy ostrożność i dość szybko znajdujemy się nad Stawem. Miała być Lodowa przełęcz, jednak decydujemy się iść na Czerwoną Ławkę i dalej przez Staroleśną do Smokowca na busa. (Wrażenia z ławki w następnym poście, teraz kilka zdjęć)

 

 

 

[barbie609 moder]

Po prostu pięknie.

[Mateusz Z]

Po dłuższym odpoczynku po zejściu z Baranich ruszamy w stronę rozstaju szlaków pomiędzy Lodową Przełęczą, a Czerwoną Ławką. Wybieramy ten drugi wariant. Na początku spacerek, aż do dojścia pod ścianę, gdzie zaczynają się klamry i łańcuchy (które towarzyszą do samiutkiej przełęczy). Przestało kropić, pogoda się poprawia. No to w drogę... Skałka za skałką, chwyt za chwytem i nim się obejrzałam znalazłem się na przełęczy. Jako, że to niby najtrudniejszy szlak w Tatrach Słowackich nie daje aż tak adrenaliny jak Orla czy chociażby Rysy. Na przełęcz udaje się wejść omijając wszystkie sztuczne ułatwienia. Widoki są fajne, pięknie prezentuje się Staroleśny i oczywiście Trio Łomnica, Durny i Mały Durny. Spędzamy tam dłuższą chwilę i schodzimy do doliny Staroleśnej. Przyspieszamy kroku, bo chcemy jeszcze w Słowacji coś zjeść i skoczyć do sklepu (kończą się zapasy piwa). Zbójnicka, jeszcze jedne łańcuchy, trochę żmudnego chodnika (choć Staroleśna jest piękna) i znów docieramy na Hrebieniok. Kilka chwil i wita nad Smokowiec. Wycieczkę uważam za bardzo udaną, takiego tańca chmur chyba nigdy w życiu nie widziałem. Baranie Rogi zaskoczyły mnie pozytywnie widokami. Na Rogi jeszcze wrócę, ale z pętelka, gdzie start nad Zielonym Kieżmarskim. Teraz kilka zdjęć z Czerwonej Ławki 

[peter1]

Gratulacje! Hardcore  z tym noclegiem. Za stary jestem już na coś takiego ale podziwiam...:)

[Mateusz Z]

13 minut temu, peter1 napisał:

Hardcore  z tym noclegiem

E tam hardcore. Wystarczy się przyzwyczaić i to lubieć. Ja podziwiam jak spią zimą w Himalajach w obozach ponad bazą. To musi być hardcore, a nie letnie Tatry Dzięki. 

[Mateusz Z]

6 minut temu, Luk_ napisał:

nie rozważałeś zahaczenia o Mały Lodowy?

Rozważałem. Wejdę tam jak bedzie idealna lampa jesienią. Ławkę jeszcze pewnie nie raz odwiedzę i będzie okazja, żeby być na Małym Lodowym bez pośpiechu. Ja bardzo lubię posiedzieć w fajnych miejscach i podziwiać góry

[Andzia]

Wow,niesamowite zdjęcia.Na żywo musiało jeszcze większe wrażenie robić. 

[Krzysiek Zd]

@Mateusz Z no foty z Baranich wybijają w fotel A zachód słońca i potem wschód a w tym wszystkim jeszcze te tańczące chmury.... niesamowite, gratulacje! A i trochę żal jest

[Anuś]

wyprawa i foty petarda  Extra

[jamSnow]

Wow! Te foty robią gigantyczne wrażenie! Genialnie to musiało na żywo wyglądać  Gratulacje!

[Mateusz Z]

Dnia 17.08.2021 o 20:55, Krzysiek Zd napisał:

A i trochę żal jest

Krzysiek, następnym razem. Niebawem planuje wypad w Tatry w równie ciekawe miejsce, dam Ci znać. 

7 godzin temu, jamSnow napisał:

Genialnie to musiało na żywo wyglądać

Zgadza się, było genialnie chciałem wrzucić filmik, ale jest ograniczenie do 48mb. 

[martuś]

Rewelacyjne zdjęcia  nie bałeś się spać przy takim wietrze?

[Mateusz Z]

26 minut temu, martuś napisał:

nie bałeś się spać przy takim wietrze?

Nie ma czego się bać. To tylko wiatr. Gorzej jakbym szedł granią, wtedy bym się bał

[martuś]

Ja bym nawet na chwilę nie przysnęła w takich warunkach  w senie bym się bała wiatru