wjesna

No niech Ci będzie- obserwatorium na Lubomirze?

Dzięki. Tak właśnie mnie zastanawiało czy to nie będzie ciężkostrawne. Mnie się autora dobrze słucha ale to często nie idzie w parze z tym, żeby mi się tak samo dobrze czytało.

Znacie może książki z serii ,,Dzieje Polski "Andrzeja Nowaka?

Zaskoczyles mnie, nie myślałam, że ta chwila kiedyś nastąpi Znam te buty, z mojej wiedzy są ok. Mąż ma takie albo podobne. Jest zadowolony.

Ano były, i pewnie w Tatrach było pełno ludzi z tej okazji.

Beskid Wyspowy-Mogielica od Grębałówki Trasa ok, pogoda ok, pięknie słońce i ladne widoki z Polany Stumorgowej.Nie byłam tu dawno, jeszcze za czasów starej wieży widokowej, na która strach było wchodzić. Ta nowa taka bezpieczna, zupełnie inna, żadne wyzwanie na nią wejść Za to panorama bez zmian, ładnie widać było i Tatry i Babią

Bieżnik zimowy i można śmigać Co tak naprawdę wcale nie jest żartem, bo pewnego razu na szlaku, na który wylała woda z potoczku i zrobił się lód, i ja w musiałam go obejść, bo tak się ślizgałem a pan w gumiakach szedł prosto I nawet się nie zachwiał

Te będą najlepsze

Ładna pogoda, trafiona wycieczka. Miło pooglądać widoki

Ja mam stare, co nie chodzę, mogę Ci podrzucić Może reszta też przeszuka piwnice i coś poznajduje, to będziesz miał butów a butów

Ty w ogóle nie jesteś nowoczesny

No co zęby drogie, a tu są aż cztery.

Wydawalo mi sie, ze dodalam.juz ten post, ale nie widze go, to chyba jednak tylko tak mi sie zdawalo. Najwyżej zdubluję. Koziarz z Tylmanowej. Niewiele się działo- weszliśmy i zeszliśmy tym samym szlakiem U gory wiało, poza tym bardzo przyjemnie. Trochę miałam kłopot ze znalezieniem wejścia ma szlak ale tak właściwie, to wyglądało na to, że skąd by się nie weszło to i tak wszystkie drogi tam by zaprowadziły. Tatry były dobrze widoczne z polany Kolebisko. Z wieży też były super widoki ale tak wiało ze nie robiłam zdjęć.

Na Koziarzu

Całkiem fajna wycieczka, w stronę Trzech Koron bez tłoku i w ładną pogodę to prawie niespotykane. Chyba, że zimą jest właśnie luźniej?

Aaa to ja też się pochwalę co znalazłam pod choinką.

Czyli karpia nie zabijesz. Za bardzo przejmujące

Bieszczady, Cmentarz z I wojny światowej. Dojdziemy tam idąc po widoki na Dwernik Kamień z Nasicznego albo z Zatwarnicy. Warto podejsc do tych leśnych mogił ludzi, którym przyszło tu zginąć.

Im starsze tym ciekawsze Głodnemu chleb na myśli

Bieszczady . Cmentarz i miejsce po cerkwi w Beniowej. Dojdziemy tu idąc szlakiem z Bukowca w stronę źrodla Sanu. Pierwsza cerkiew powstala tu w 1589r Ostatnią cerkiew pw św Michała Archanioła spalono w 1947 r, a to, co o niej przypomina, to podmurowka, krzyze, cmentarz i charakterystyczna kamienna podstawa chrzcielnicy z symbolem ryby, ktora zostala znaleziono w 1990 r 50m od cerkwi i prawdopodobnie pochodziła z poprzedniej świątyni.

Marian! Tu jest jakby luksusowo!

Sianki- bieszczadzka wieś zamieszkała już tylko po ukraińskiej stronie, miała kiedyś swoją cerkiew. Służyła mieszkańcom do 1908 roku, kiedy to wybudowano kolejną cerkiew, bardziej po -teraz- ukraińskiej stronie Sianek. Od tego czasu ta ,,nasza" zaczęła popadac w ruinę. Nie przetrwała do dni dzisiejszych. Ale widać jak wyglądała ma zamontowanej tu instalacji- pleksi z wyrysowaną kaplicą, nakierunkowaną na miejsce, gdzie stała. Wszystko to znajduje się na szlaku,,do źródeł Sanu " w miejscu nazywanym,,grobem hrabiny", które stanowi kaplica z przylegającymi do niej grobami hrabiostwa Stroińskich, niegdysiejszych właścicieli majątku, którego ruiny można zobaczyć trochę wcześniej. Podobno po śmierci hrabiny jej mąż napisał na grobie ,,Tej, która uczyniła mnie najszczęśliwszym z ludzi " ale nie przypominam sobie, żebym widziała taki napis na płycie nagrobnej. Cały cmentarz został jednak mocno zdewastowany, a groby Stroińskich zostały odnowione więc moze naprawdę byl kiedyś taki napis, ale nie został powtórzony na nowej płycie. Albo ja go po prostu nie dopatrzyłam. Sprawdzę, gdy pójdę kolejny raz. Ładne miejsce a cały szlak to jedno z tych niezapomnianych przejść. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Sianki_(Polska)

Na mnie też zrobila wrażenie, ale dlatego, że była otwarta. Nie trzeba było zaglądać przez szybkę albo szukać szpary w drzwiach.

Dźwiniacz Górny to nieistniejąca już wieś w Bieszczadach o której pierwsze wzmianki ukazują się od 1524 r. Zostały po niej cmentarze i miejsce po cerkwi pw sw Michała Archanioła z 1789 r Można ram dojść szlakiem np z Bazy pod Roztokami lub ze szlaku, ktory znajduje sie poniżej stadniny koni. I właśnie gdy zacząć tym drugim szlakiem to wtedy będziemy mijać krzyże przydrożne które dość często były na początku czy na końcu wsi. Krzyż jak krzyż ale bardzo mnie zaciekawiło jak Grażyna Holly i Adam Szary opisują i interpretują jego wygląd: Został on wykonany techniką odlewu z żeliwa i osadzony na cokole z piaskowca. Należy do krzyży pełnych, o prostych ramionach dekorowanych wicią akantową, którego zakończenia zdobią symetrycznie rozwinięte liście. Na skrzyżowaniu ramion znajduje się ozdobna rozeta w formie pełnego kwiatu, od której rozchodzą się promienie glorii . U podstawy krzyża znajduje się tablica z miejscem na inskrypcję. Po bokach siedzą dwa putta trzymające wieniec laurowy - uosobienie nieśmiertelności i zarazem odrodzenia bo laur jest wiecznie zielony - oraz kielich eucharystyczny - symbol odkupienia, kielich życia wiecznego i symbol nieśmiertelności. W polu tablicy znajduje się anioł smutku przyklękający na prawe kolano i trzymający w dłoni makówki. Mak od czasów starożytnych był symbolem wiecznego snu i śmierci. W symbolice chrześcijańskiej śmierć była przedstawiana w formie snu w oczekiwaniu na sąd ostateczny. Takie też jest pochodzenie słowa cmentarz, które z łacińskiego „cimentery” z greckiego „koimeterion” znaczyło miejsce snu lub miejsce spokoju. Jak widać motywy zdobnicze na krzyżu przydrożnym swoją symboliką nawiązują do krzyży cmentarnych. Zwłaszcza symboliku maku nie byla mi znana Żeby nie bylo ze bez obiektów sakralnych- na drugim zdjęciu miejsce cmentarza i miejsce po cerkwi, nic się po niej nie zachowało ale gdzieś tam była

Tylko z jednej strony. Z drugiej jest taki