Gieferg
-
Postów
250 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
3
Typ zawartości
Profile
Forum
Blogi
Wydarzenia
Odpowiedzi opublikowane przez Gieferg
-
-
Ja rozumiem Bieleckiego, Urubko czy Moro, wiem o czym mówią. Od strony sportowej w dzisiejszych czasach wszystko wygląda inaczej. Ale mimo wszystko nie powinni używać słowa 'doping', nawet jeśli to jest doping wg nich.
Dokładnie. Stanowisko jest zrozumiałe i nie to jest problemem, tylko sposób w jaki je przedstawiają.
-
Jak Bielecki przestanie, też go nie będę komentował
-
To nie komentuj aktorów/ sportowców / muzyków itd.
-
Jak nie kręcisz filmów, nie komentuj filmów, jak nie grasz w piłke, nie komentuj piłkarzy, jak nie jesteś politykiem, nie komentuj polityków, itd.
Serio zniżasz się do tego rodzaju "argumentacji"? Serio?
Będę komentował jego POSTAWĘ jak i kiedy mi się zachce. Mam do tego takie samo prawo jak on do bucowatej gadki o dopingu.
-
Dnia 18.01.2021 o 07:51, J@n napisał:
Tlen to doping - Bielecki ma rację.
Nieważne czy ma rację. Są momenty, w których się ze swoją racją nie wyjeżdża (a już na pewno nie w taki sposób) i to był jeden z nich. A jeśli się to mimo wszystko zrobi, to się wychodzi na buca z bólem dupy, tak jak w tym przypadku.
-
2
-
-
Gratulacje i trzymam kciuki za bezpieczny powrót.
A tymczasem Bielecki, zgodnie zresztą z oczekiwaniami, już podkopuje ich sukces, marudząc o dopingu. Cóż, lepiej wejść z tlenem, niż nie wejść wcale.
-
2
-
-
No, a można też założyć na oba
Polecam.
-
Cytat
zarzuć na któreś ramię
Nie praktykują zarzucania na "któreś ramię".
-
Cytat
To co proponujesz zupełnie nie trzyma się pleców
Nie mam pojęcia co rozumiesz przez "trzymanie się pleców", w odniesieniu do plecaka miejskiego, widać masz zupełnie inne oczekiwania niż ja (no ale ja nie noszę plecaków na jednym ramieniu :P). Swoją drogą - łaziłem raz z tym plecakiem po łańcuchach i też było ok.
-
-
Dnia 28.09.2020 o 21:49, Konrad93 napisał:
Dostałem w prezencie Magnor 40 z Bergsona (…) miałem problem, żeby bez ściągania plecaka samemu wyciągnąć/włożyć butelkę na swoje miejsce (czyt. siatki) - jeśli to jest najważniejsze kryterium, to musiałbyś sobie sprawdzić na własnej skórze.
Jak się tylko nadarzy sposobność
-
Jak mój stary Nike po kilku latach użytkowania (z chodzeniem po Tatrach włącznie) się rozsypał poszedłem w plecaki taktyczne. Po mieście noszę aktualnie Brandit US Cooper 40l, którego zabieram też na wycieczki w niskie góry (w Tatrach raczej tylko na krótkie trasy).
https://pasja4x4.pl/pl/p/Plecak-Taktyczny-Wojskowy-US-Cooper-BRANDIT-40L-8008-/518
Dwie duże komory (kurtka spokojnie wchodzi do tej największej) + mała i średnia z przodu, do tego kieszonki w środku, wszystko na suwaki, można skompresować paskami. Z początku trochę mi nie pasowały szelki (bo zupełnie inny kształt niż w poprzednim plecaku), ale się przyzwyczaiłem - jeśli jednak lubisz nosić na jednym ramieniu to nie polecam, bo układają się wtedy niefajnie.
Dużo lepsze szelki miał Badger Outdoor Recon 25L, który nosiłem wcześniej - bardzo podobny do tego Brandita, ale jak dla mnie za mały. Zawsze można poszukać innych modeli w tym stylu, jest tego sporo. Jak dla mnie są całkiem praktyczne (można w razie potrzeby sporo rzeczy do nich poprzypinać) i jedyne co mnie boli to brak bocznych kieszonek na wodę.
A tak w ogóle to jeśli ten ostatni się sprawdzał to czemu nie kupić takiego samego?
-
-
Cytat
Obecnie korzystam z Deutera Futury Pro 44 l, zaś na jednodniowe wyprawy używam Ospreya Talona 22 litry.
22 litry to nawet na co dzień po mieście byłoby dla mnie niezdatne do użytku
Chodzę w zasadzie tylko na jednodniówki 40/45-tka jest dla mnie optymalna, choć ta 30-tka, z którą ostatnio byłem też dała radę (pomijając ten problem z wodą).
-
-
Jako, że przeszedłem ostatnio może z połowę szlaku (chyba, w sumie trudno powiedzieć, widziałem już ten kominek z klamrami ale zawróciłem przed nim), ciekaw jestem które miejsce na nim uważacie za najtrudniejsze?
-
Było spore pole do przemyśleń po tej wyprawie, w sumie pierwszy raz (nie liczę odwrotów pogodowych) się od czegoś odbiłem
(choć analiza przyczyn tego stanu rzeczy to mocno skomplikowana sprawa, żona się tych rozważań nasłuchała tyle, że pewnie ma już dość ;)). Zobaczymy jak wypadnie rewanż za rok.
Na pewno przydałoby się do tego podejść inaczej niż na zasadzie "gonię za gościem z dużo lepszą kondycją, będąc po nieprzespanej nocy i z rozstrojem żołądka". Przynajmniej już wiem, że schodzenie od łańcuchów nie sprawia mi problemów (a to mi trochę psychicznie ciążyło).
-
1
-
-
Dnia 22.09.2020 o 09:58, Karol Kliński napisał:
Mieszkam prawie na Mazurach i mogę potwierdzić, że problemów w Kobylarzowym Żlebie nie będzie miał nikt. Nawet z mojego rejonu
Moja córa (lat 9) miała, ale to były jej drugie łańcuchy i nogi jej się plątały :).
Ostatnio się tam ponoć długo stoi w kolejkach do łańcuchów, ale może tylko w weekendy.
-
-
Ulala, byłem na Świnicy 1 lipca i było suchutko.
-
Też zwykle chodzimy razem. Bez niej byłem w Tatrach dopiero drugi raz. Sam się o nią martwiłem bardziej niż o siebie na Kościelcu czy Granatach, z tym że do szlaku na przełęcz jest z jakiegoś powodu zrażona bardziej niż do innych trudnych tras. Z drugiej strony jak jej wczoraj pokazałem film z tego wyjścia (pewnie i tutaj wrzucę jakiś skrót), to widać było, że miałaby ochotę tam iść (a wolałbym, żeby nie szła - więc mamy remis).
Od przedwczoraj analizowałem całą sytuację i można by tu podać całą litanię czynników, które miały na to wpływ. Przykładowo - zazwyczaj robię za lidera ekipy, tego który wszystko planuje, tego, który prowadzi, tego, który musi czasem zaczekać na resztę bo nie nadążają. Ale tutaj, podobnie jak na Rysach, byłem tym co goni ze zwieszonym jęzorem za kimś, kto na takich trasach nawet się specjalnie nie spoci i musi ciągle czekać na mnie. A jak już zdążyłem się przekonać, nie ma to na mnie korzystnego wpływu zarówno pod kątem fizycznym (bo mimo wszystko próbuję utrzymać tempo i bardziej się męczę) jak i psychicznym.
W sumie cała sytuacja mnie dość zaskoczyła, nie spodziewałem się wcześniej, że się poddam w taki sposób - bo faktem pozostaje, że jeszcze zanim się zaczęły sensacje żołądkowe, na drobnej zagwozdce pojawiło się nagle wspomniane wyżej nastawienie "fuck this shit, I'm out".
Najbardziej wkurzający pozostaje fakt, że pewnie co najmniej rok poczekam, żeby spróbować jeszcze raz. Poprzedni wycof mogłem nadrobić już po trzech tygodniach...
-
1
-
-
Problem w tym, że w momencie gdy się decyduje, zwykle się jednak nie wie tego, jakie będą efekty decyzji. Potem możemy się dowiedzieć i żałować.
Po pierwsze - brzuch mnie bolał w sposób, który może zwiastować różne nieszczęścia - potem przestał, ale skoro odzywał się rano, odzywał się po kilku godzinach, to mógł się odezwać znowu i nie było sposobu, żeby to przewidzieć. Teraz w ogóle mam wrażenie, że to było z nerwów, które mnie już od poprzedniego dnia męczyły. Żona się w sposób widoczny martwiła tym, że się tam wybieram (choć nie próbowała zniechęcać), to też nie pomagało.
Po drugie - zamiast myśleć o tym, jak wchodzić (i np zauważyć, że ładuję się w miejsce, przez które w ogóle nie należało iść, a które było tą kroplą przepełniającą czarę), za dużo myślałem o tym, że kiepsko mi się widzi schodzenie odcinkiem, który właśnie przebyłem, albo jeszcze dokładanie do niego. Tymczasem z góry schodziło parę osób i ci co dopiero wchodzili pytali ich jak tam dalej jest - w odpowiedzi słyszeli że "gorzej", zrezygnował jeden gość z którym się mijałem kilka razy, para która gdzieś niżej zostawiła nastoletnią córkę (i plecaki) poszła jeszcze kawałek, ale za chwilę wrócili. Oczami wyobraźni już widziałem jak mnie zbierają helikopterem i wpisują do kroniki TOPR jako gościa, który doznał blokady
(choć nigdy wcześniej nie miałem żadnych tego typu problemów w górach) tymczasem zejście oczywiście okazało się zupełnie bezproblemowe.
Więc teraz wiem, że można było iść dalej, ale mam też świadomość tego, że w tamtym momencie wyglądało to na decyzję ryzykowną, a w górach z reguły staram się jednak postępować rozsądnie (co i tak nie zawsze się udaje - na Szpiglasowy Wierch z przełęczy poszedłem choć zaczynało padać - za chwilę przestało
). Dlatego, choć oczywiście żałuję, że się nie udało, chyba nie mogłem w tym momencie zdecydować inaczej.
Trzeba więc to potraktować jako lekcję, wyciągnąć wnioski i kolejnym razem podejść na spokojnie.
-
1
-
-
Z czym na plecach chodzicie w góry?
Z początku chodziłem z tym samym plecakiem z jakim chodzę na co dzień po mieście. Po kilku wycieczkach stwierdziłem, że przydałoby się coś większego, ale że akurat nie miałem ochoty wydawać za wiele kasy, sięgnąłem po pierwszy lepszy plecak z allegro, o, taki:
https://allegro.pl/oferta/plecak-turystyczny-gorski-45-10-55-litrow-kolory-9409686481
I przez ostatnie trzy sezony chodziłem z nim. Ostatnio doszedłem jednak do wniosku, że przydałoby się coś wygodniejszego, lżejszego i.. nieprzylegającego do pleców. Na ostatni wypad wziąłem na próbę plecak żony:
https://www.decathlon.pl/plecak-mh500-30-l-id_8504476.html
który jest ogólnie bardzo fajny, ale ma jeden mankament. Przyzwyczaiłem się przy poprzednich plecakach do tego, że mogę sobie bez problemu wyciągnąć litrową butelkę z bocznej kieszeni bez zdejmowania plecaka i również bez zdejmowania ją na miejsce odłożyć. Tutaj nie ma takiej opcji. Ciekaw jestem czy znajdzie się coś, co by dawało taką możliwość, jednocześnie oferując plusy tego plecaka z Decathlonu.
EDIT
Kto by pomyślał, że nikt tu plecaków nie używa
-
Wcześniej chodziłem bez kasku, ale ostatnio na wakacjach miałem do czynienia ze spadającymi kamieniami i kupiłem kask przed wyjściem na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem. Ciemnoszary Salewa Pura za 179 zeta. Zdążyłem go porysować zanim go w ogóle założyłem
Nosiło się go dobrze, ale brakowało mi kapelusza.
Buty trekkingowe/podejściowe.
w Sprzęt
Opublikowano · Edytowane przez Gieferg
Merrell MOAB (wersja z Goretex) - trzy sezony w górach od Klimczoka po Rysy, żadnych zastrzeżeń. Wpadłem w nich raz do wody która je prawie przykryła i nie przemokły.
Ale dobra wentylacja i nieprzemakanie to chyba nieczęsto idą w parze